De dood is onlosmakelijk verbonden met het leven. De dood houden wij het liefst zo lang mogelijk buiten de deur, want het leven is ons te lief. Maar misschien is het onherroepelijke van de dood ook wel onmisbaar en geeft het urgentie aan het leven. Het doet ertoe wat wij met de ons gegeven tijd doen. De dood scheidt, maar verbindt ook. Op zoek naar troost en herkenning zoeken wij elkaar op, bieden we de ander een schouder en luisteren we naar elkaars verhaal. Die verbinding maakt het leed enigszins dragelijk.

Lijden, dood, verlossing en troost zijn voor talloze componisten de inspiratiebron geweest tot het schrijven van hun beste muziek. In dit programma voert Laurens Symfonisch indringende composities uit rond dit thema. Natuurlijk in de Laurenskerk, waar al vele eeuwen geboorte, leven en dood de mensen samenbrengt. Dit is de plek waar samen wordt gevierd en samen wordt geleden, waar vreugde, pijn, lijden en troost hand in hand gaan. Op deze plek delen wij prachtige muziek die al die facetten belicht. Ook wordt ruimte geboden om persoonlijke verhalen een plek te geven. Samen luisteren, samen delen, samen dragen.

foto Jan Hordijk